Mutluymuş gibi görünmenin tuzağından kurtulmak için ne yapılmalı?

Elimizdeki mevcut değerleri bildiğimizi sanıp kendimizi hayattan
emekliye mi ayrılmalı, Yada Herşeye rağmen cesaret edip , tutkuyla
hayallerimizin peşinden mi gitmeliyiz.. Sizce hangisi doğru bir karar olurdu?

Bir çoğumuz istemediğimiz bir hayatı yaşamak zorundayız ve her
seferinde o umutsuz boşluktan çıkmak için bir kaç yol ararız
kendimize yalanlar söyleriz fakat yine olduğumuz o boşluktan
bir adım öteye geçemeyiz, açıkçası kısır bir döngü bu..

Peki Nasıl mutlu oluruz sorusuna geldi, Mutlu olmak için ne
yapılmalı nasıl bir yol izlenmeli kısacası nedir şu insanların
en büyük hedefi olarak gördükleri mutluluk. Benim kişisel
kanatimce Mutluluk bir seçimdir, aslında çok basit iki seçenek
arasında bir seçimdir. Mutluluk mu yoksa Mutsuzluk mu? Bu
kadar basit bir seçimdir.

Mutluluk kendimizi sevmemiz ve kendimize değer vermemizdir, Egoist
bir yaklaşım olarak görünse de, Kendini sevmeyen hiç kimseyi
sevemez felsefesini ele almakta yarar var. İşe kedimizi tanıyarak,
severek ve değer vererek başlayalım.